ВидеоКультураПортреты

НАРОДНОМУ ПОЭТУ ТАДЖИКИСТАНА ОЗАРАХШУ ИСПОЛНИЛОСЬ 60

13 августа 2023 года Народному поэту Таджикистана Озарахшу (Толибу Каримову) исполнилось 60. В этом году Озарахш и его супруга Народная поэтесса Таджикистана Фарзона (Иноят Ходжаева) пережили страшное горе – трагическим образом в реке Сирдарья утонул их единственный сын Хумоюн, которому было всего 21. После смерти сына, почти все стихи его знаменитых родителей посвящены его преждевременному уходу.

Озарахш (Толиб Каримов) родился 13 августа 1963 в селе Урметан Айнинского района. В 1985 году он окончил отделение журналистики Таджикского госуниверситета, где также выступал в составе ансамбля ТГУ “Навруз”, с которым ездил на гастроли в многие страны бывшего СССР и в страны Азии, Африки и Европы.

После окончания университета Озарахш в 1986-1989 г.г. работал в Гостелерадио РТ, но после женитьбы на Фарзону, он переехал в г. Худжанд к супруге, где работал директором филиала “Союзтеатр” по Ленинабадской (ныне- Согдийской) области (1989-1992 г.г.), редактором в областном ТВ (1992-2002 г.г.), корреспондентом литературной газеты «Адабиёт ва санъат» (2002-2015 г.г.), а в последние годы – главным редактором областного литературного журнала “Паёми Суғд”.

Озарахш в 1999 году принят в ряды Союза писателей Таджикистана, а в 2019 году был удостоен звания Народный поэт Таджикистана. Озарахш и его супруга Фарзона – единственная пара, которые удостоены этим самым высоким литературным званием Таджикистана.

Озарахш является лауреатом премии имени Камола Худжанди (за фильм «Ифтихор» (“Гордость”)), премии литературного салона «Боргоҳи сухан» и международной премии имени Имама Хумейни. В 2012 году он был награжден медалью «Хидмати шоиста» (“Достойный труд”).

Поэзия Озарахша изданы в издательствах Душанбе и Худжанд в книгах «Аз чашмасор омадам», «Намози мусофир» ва «Чархболи Офтоб», «Девони ишқ», «Ояндаҳо». Стихи Озарахша переведены на русский, узбекский, французский, английский, руминский языки. Более 10 написанных Озарахшом драм, в том числе «Сафедор», «Равзанаи умед», «Афсона ё ҳақиқат», «Чашмаи Пардӯш», «Гулҳо намемиранд», «Ҳазордастон», «Нақши Рӯдакӣ», поставлены на сценах таджикских театров, в основном в ТЮЗ.

Озарахш известен и как автор песен. Десятки шлягеров последних лет, в том числе в исполнении Афзалшо Шоди, Джонибека Мурода и покойного Дамирбека Олимова написаны на стихи Озарахша. Он также обладает удивительным чувством юмора и является автором десятков крылатых юмористических афоризмов, опубликованных в местных СМИ.

Внизу несколько стихов из произведений Озарахша:

Дар гӯши дил нидоят ,,Ман омадам, падарҷон,,,

Овози ошноят ,,Ман омадам, падарҷон,,

Пар мекашам зи ҷоям, дарвоза мекушоям,

Аммо куҷо садоят? ,,Ман омадам, падарҷон!,,

Ку рӯи нурборат, ҳастии гулнисорат,

Лабханди дилрабоят ,,Ман омадам, падарҷон,,

Ку сарви қадди боло, ҳарфу каломи воло,

Бо лаҳни ҷонфизоят ,,Ман омадам, падарҷон!,,

Эй кош, бори дигар, аз кӯча, ё дами дар,

Ояд садои поят ,,Ман омадам, падарҷон,,

Обу ҳавои гардун холист бе Ҳумоюн,

Ку созу ку навоят? ,,Ман омадам падарҷон!,,

ххххххххххххх

Ҳодиса ашк мешавад, манзара гиря мекунад,

Фосила оҳ мекашад, хотира гиря мекунад

Вой, ба ин замон чӣ шуд, мулк чӣ шуд, макон чӣ шуд?

Кӯҳнаҷаҳон ба ҳоли худ шашдара гиря мекунад

Кишваракон ба сӯи ҳам тиру гулӯла мезананд,

Қалби замин даридааст, бефара гиря мекунад

Чӯли Ироқ хастаҷон аз хатари самуми ҷанг,

Шаҳри фаранг мотамӣ, пайкара гиря мекунад

Обу ҳавои Суриё ғаркаи хуну нафт шуд,

Мӯъмину кофари бараш яксара гиря мекунад

Ғуссаи Шарқу Ғарб гашт оташи хоки Украин,

Рӯд аланга мезанад, шаршара гиря мекунад

Модари русро чӣ ғам, Маскави синааш бисӯхт,

Кӯдаки курдро кӣ кушт? Анқара гиря мекунад!

Хонаи офият куҷост, дар ҳама даҳр, Озарахш,

Панҷа ба дар, ки мезанӣ, панҷара гиря мекунад…

ххххххххххххх

Майдони сухан минбари ҳар беҳунаре нест,
Девони чаман дафтари ҳар бехабаре нест.

Бо аҳли назар сози баланде бинавозанд,
Як зарб дар ин парданаво бе назаре нест.

Бозори адаб ҳоҷати даллол надорад,
Эъҷоз зари кисаи ҳар бадгуҳаре нест.

Гӯё, бифурӯшанду харанд аҳли қаламро,
Онон, ки ҳавасбораашон бори харе нест.

Баъди ду зимистон чу биҷӯӣ хасашонро,
Биллоҳ асаре нест, асаре нест, асаре нест!

Бе рӯву риё вақт бигӯяд, ки чӣ монад,
Таҳқиқи ғазал пешаи ҳар раҳгузаре нест…

Аз вазни сухан бехабарӣ, лоф чӣ дорӣ,
Расво кунад он ҳарф касеро, ки саре нест!

Эй навсафар, аз гавҳари ҷон тӯшаи раҳ соз,
Бар мулки сухан ғайри Худо роҳбаре нест!

ххххххххххххххххххххх


Тири ноҳақ пора кай созад дили ҳақҷӯйро?
Синаи афсонасози тоири ҳақгӯйро!

Зиндагӣ дар пеши мардони Худо бечорааст,
Ишқ медонад, ки чист ин марги рӯёрӯйро!

Қатраи хуне, ки бар санги замон афтодааст,
Мекунад рангин хаёли чашмарову ҷӯйро.

Решаи садбарги боғи шоир андар оби чашм,
То қиёмат зинда медорад дили худрӯйро.

Дар Зарафшон дафтари Ҳиндустони дигарест,
Хомаи Бедил расида кӯҳрову кӯйро.

То Самарқанду Бухоро зарри холис мекашад,
Қад-қади рӯди Зарафшон ошиқи заршӯйро.

Озарахш, аз Туғрали авҷи сухан бигрифтаам,
Бо дуъои Рӯдакӣ ин гулбуни хушбӯйро!

Похожие новости

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back to top button